Assalamualaikum,
Cuma nak tunjuk betapa 'alone' nya saya
Lepas kerja, tapau nasi ayam kat Ayamas, singgah kat U.B, parking dan makan. Mulanya memang aman la makan sebab kereta kiri kanan takde orang dan tak ramai pun yang ada kat U.B tu. Tapi time ni, time nak habiskan ayam ni, ada pulak sekumpulan orang mungkin balik dari kenduri lepas tu pegi buat reunion pulak kat U.B dan boleh pulak korang reunion belakang kereta aku?! Kapish!
Marah bukan sebab apa tapi mereka membuatkan saya bertambah lonely. Saya dah lost contact dengan hampir semua kawan-kawan saya di sekolah rendah dan menengah rendah. Lost contact dengan semua kawan sekolah asrama di Muar. Masih contact sekali sekala dengan kawan-kawan di matrik dan boleh kira dengan jari sebelah tangan kawan yang saya masih contact di UM. Bunyinya macam sangat pathetic tapi boleh kata saya kawan dengan semua orang di tempat kerja saya sekarang. Tapi dah lost contact dengan mereka yang dah resign walaupun masa mereka masih bekerja sangat kamcing.
So, bolehlah saya menyifatkan diri saya sebagai seorang yang tak pandai nak mengekalkan hubungan persahabatan. Saya mengaku, hands up. Saya susah nak berkawan sebab sifat saya yang pendiam dan lambat menyesuaikan diri. Tapi saya langsung tak kisah bila orang cakap saya macam-macam sebelum mereka kenal saya sebab saya tahu yang pandangan mereka akan berubah. Ada yang kata saya sombong, tak pandai borak, pendiam sangat, poyo tapi bila mereka dah kenal, mereka baru tahu saya ni mesra. Poyo sikit la ayat tu kan?
Tapi tu lah, saya kawan bila mereka ada depan mata, bila dah jauh, saya tak contact. Satu sebab ialah saya takut mereka sibuk, taknak layan mesej saya dan kalau layan, lama pulak sampai saya pulak naik bosan. Saya memang tak suka nak mesej sentiasa sebab saya ada macam-macam nak buat. Nak tengok TV, nak blogging, nak tengok Youtube. So, mana ada masa nak layan mesej panjang-panjang. Huhu, ini bukan reason, ni ialah excuses. Ye, saya tahu. Peace~
No comments:
Post a Comment