Sunday 8 June 2014

Yang Dulu Tinggal Kenangan

Memang tipulah kalau cakap tak sedih. Memang tipu jugaklah kalau kata tak terasa dan tipu jugaklah kalau kata tak cemburu.

Tadi saya pergi lagi satu kenduri. Masa cakap dengan ayah yang saya ada kenduri lagi hari ni, angah saya cakap, "asek pergi kenduri orang, bila saya nak buat kenduri?' soalan tu terlalu klise untuk ditanya oleh abang sendiri dan sejujurnya saya tak rasa apa pun. Langsung.

Malam tadi jenuh juga nak deal dengan kawan mintak dijemput kat rumah, alang2 dah satu jalan. Kawan yang saya mintak tolong tu dah jadi pakwe kepada sorang lagi kawan saya. Biarlah saya namakan kawan saya M dan pakwenye tu W. Saya mintak tolong atas dasar W tu kawan saya dan tak fikir pun ketika tu yang saya mintak tolong pakwe M. Bila M suruh saya kumpul satu tempat dan macam tak bagi pakwe dia ambik saya, ketika tu saya dah tak selesa.

Memang W ambik saya. Memang kami pergi bertiga tapi sifat individu macam kami dulu-dulu dah takde. Mereka pasangan dan saya individu. Tipulah kalau saya cakap saya tak terasa. Tapi saya seronok jumpa balik dengan geng satu tempat kerja dulu. Mereka tak lupa kat saya. Pengantin pun suka saya datang. Seronok saya kat rumah pengantin tadi.

Masa balik, saya mendengar perbualan yang saya dah tak boleh nak masuk. Kalau dulu, kami cakap kasar-kasar dan asyik kutuk mengutuk. Tapi sekarang saya dah tak boleh kutuk pakwe orang. mereka jadi 'I' dan 'U'. Saya jadi 'kau' dan 'aku'. Kalau tadi saya datang dengan W tapi saya balik M yang bawakkan. W yang suruh. Saya pun nak M temankan sebab kalau saya balik dengan W, 3 orang rasa tak selesa. Tak macam dulu, kami takde perasaan tak selesa ni, masing2 kawan. Tipulah kalau saya cakap saya tak sedih.

Saya tak pernah ada pakwe. Saya tak pernah rasa perasaan kebersamaan. Di mana saya kena fikir orang lain selain saya. Bila saya tengok kebahagiaan orang lain, tipulah kalau saya cakap saya tak cemburu.

No comments:

Post a Comment